Inger Bråtveit (geb. 1978) debuteerde in 2002 met de roman Munn mot ein frosen fjord (‘Mond tegen een bevroren fjord’). Ze studeerde literatuurwetenschap in Bergen en schreef haar masterscriptie over Het ijspaleis van Tarjei Vesaas. In 2008 publiceerde Bråtveit de roman Siss og Unn (‘Siss en Unn’) over de hoofdpersonages uit Het ijspaleis. Na een dichtbundel (samen met de Zweedse Cecilia Hansson), een kinderboek en de roman Alice A4, verscheen in 2018 Dette er også vatn (‘Dit is ook water’). Dit boek werd in de Noorse pers omschreven als ‘een hybride roman waarin persoonlijke gebeurtenissen, essayistische bespiegelingen, documentatiemateriaal en poëzie op nieuwe en verrassende manieren worden vermengd.’

Jon Ståle Ritland (geb. 1968) is oogarts en dichter. Hij debuteerde in 2004 met de bundel Kroppsvisitasjoner (‘Lichaamsvisitaties’), waarvan ook een kunstinstallatie werd gemaakt die onder andere op het Schotse poëziefestival Stanza te zien was. De gedichten in deze bundel zijn geïnspireerd door de grammatica van de genen en DNA. Veel van de gedichten kunnen zowel horizontaal, verticaal als diagonaal worden gelezen. Dat procedé zien we ook terug in zijn bundel Vannmerker (‘Watermerken’, 2009). Samen met de Nederlandse mediakunstenaar Michiel Koelink ontwikkelde hij de 3D Poetry Editor waarmee bewegende gedichten in drie dimensies kunnen worden gemaakt. Zijn laatste bundel Karbonforbindelser (‘Koolstofverbindingen’) verscheen in 2019.