liesbeth huijer
Nils Chr. Moe-Repstad
Devon
poëzie vertaald uit het Noors
Devon is de laatste bundel die Nils Chr. Moe-Repstad kort voor zijn dood in 2022 publiceerde, waarin hij in een korte reeks gedichten langs uiteenlopende onderwerpen raast. Zelf omschreef
hij zijn werk ooit als ‘barok’, het is vooral veel van alles. Moe-Repstads poëzie is in de goede zin van het woord wijdlopig, maar door zijn precisie, intelligentie en zorgvuldigheid wordt ze nergens breedsprakig. De referenties buitelen over elkaar heen. Je kunt die alles lezer allemaal napluizen, maar dat leidt er niet altijd toe dat alles op zijn plek valt.
Arno Van Vliegberghe schrijft in zijn prachtige voorwoord onder andere dit over de bundel: ‘[Ik prijs] mijzelf immens gelukkig dat de wereld ook heerlijk recalcitrante dichters als Nils Chr. Moe-Repstad (1972–2022) kende. Zij die zich verweren tegen literaire modetrends en de bezweringen
van het autobiografische, en het historisch correcte, en in hun weerspannige, soms ronduit onbegrijpelijke boeken stug koers houden richting Bestemming Onbekend. Dichters bij wie de grenzen tussen verleden, heden en toekomst even arbitrair zijn als die tussen mogelijk en onmogelijk, feitelijke geschiedenis en fabuleuze mythologie, rode en witte kliffen. Dichters bij wie er als lezer weinig anders opzit dan je oudbakken noties en aannames over de aard en verschijningsvormen van poëzie los te laten “als verwelkte eikenbladeren” en “paardenbloemen in de kelen van hun kinderen”.’
Nils Chr. Moe-Repstad (1972-2022) was een van de interessantste Scandinavische dichters van de afgelopen tijd. Hij schreef over de meest uiteenlopende onderwerpen en liet in zijn werk verschillende historische tijden door elkaar heen lopen. ‘Al die brokken en flarden en fragmenten vormen een bouwsel waarvan niet de ingang maar de exit nauwelijks te vinden is,’ schreef Peter Verhelst over 19 vergiftigingen (Azul Press, 2017). Dat gaat voor Wunderkammer (27 catalogi) ook op. Moe-Repstad maakte van deze bundel een ware Wunderkammer, waarin hij van alles verzamelde. Toen Wunderkammer in 2016 in Noorwegen uitkwam, werd die in de pers een monument in de Noorse poëzie genoemd.